Vorige week hield hij er ineens mee op. En ik kon hem niet missen, nog geen dag. Daarom moest hij per direct worden vervangen, al had hij me al jaren trouw z’n dienst verleend. Waar dit stukje over gaat? Het gaat over de eerste die een dreun krijgt iedere morgen. Zelfs wanneer hij me lief wakker probeert te maken. Die laatste dreun deed voor hem de deur dicht. Hij stopte ermee en wat ik ook probeerde, er was geen beweging meer in te krijgen.
Vroeger was ik een ochtendmens en kon ik zijn manier van mij wakker roepen wel waarderen, maar sinds corona ben ik overgegaan van een zachte radiostem bij het wakker worden, naar de ouderwetse harde piep. Die is pittig, ik weet het, maar ik wil niet wakker worden met het zoveelste interview over ziekte en narigheid. Je snapt het zeker al: mijn wekker had het begeven!
Ik ging naar onze kringloopwinkel met een verlanglijstje waaraan een nieuwe wekker moest voldoen. Vooral het projectiescherm op het plafond scoorde hoog op mijn verlanglijstje. Toen ik aan kwam lopen zag ik hem in de verte al staan; mijn nieuwe wekker! Er stond een stickertje op dat ie is getest, ik hoop dat hij ook ‘dreun-bestendig’ blijkt te zijn. Snel pakte ik hem uit het schap en rekende mijn nieuwe vriend af.
Eenmaal thuisgekomen, moest ik uitvogelen hoe de wekker werkt. Ze lijken allemaal een beetje anders en deze was zeker niet eenvoudig. De tijd was snel genoeg ingesteld, maar om de één of andere reden begon de wekker, iedere keer als ik hem passeerde, met zijn radio te suizen. Nou ja zeg! Ik begon te begrijpen hoe deze wekker bij de kringloop was beland!
Gelukkig konden mijn kinderen ervoor zorgen dat de radio ermee ophield en een paar dagen was ik een tevreden mens.
Totdat het zondag werd… Zomertijd roept bij velen een nare bijsmaak op. Een uur korter slapen, van slag zijn, het moest maar eens afgeschaft worden. Maar ik denk daar anders over. De zomertijd betekent voor mij altijd het begin van de lente. Heerlijk om ’s avonds dat extra uurtje licht te absorberen. Ik houd ervan. Nou… mijn wekker dus niet. Ik blijk een wekker met een eigen mening te hebben aangeschaft. Zo eentje die denkt dat hij het beter weet. Zondagochtend verzette ik fluitend mijn tweedehands wekker. Heerlijk, nog voordat ik het wist was het alweer koffietijd.
Toen ik een uur later terugkwam, stond ie ineens op de oude tijd. Stomverbaasd stond ik mijn wekker aan te kijken. Dit meen je niet! Ik had een wekker met een eigen wil gekocht! Ik zal je het gefoeter besparen, ik was gewoon van slag. Een uur (!) later had mijn wekker de strijd verloren. Inmiddels is mijn wekker een onderdanig type geworden die mij, zonder gemor, iedere morgen met een beschaafd piepje wakker maakt en daar als dank een welgemikte dreun voor ontvangt. Beste wekker, als dank kreeg je deze blog opdat ik nooit vergeet hoe belangrijk je voor me bent!